Χαβίνης, Θεόδωρος

(1886 – 1960). Στρατιωτικός και πολιτικός. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού το 1907. Πήρε μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις του 1912-13 ως διοικητής πυροβολαρχίας. Το 1916 προσχώρησε στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας της Θεσσαλονίκης και πήρε μέρος στις μάχες εναντίον των Γερμανοβουλγάρων στη Μακεδονία. Το 1919 διετέλεσε σύνδεσμος του ελληνικού στρατηγείου με το στρατηγείο του αρχιστράτηγου των Συμμάχων Φρανσέ ντ’ Εσπρέ στην Κωνσταντινούπολη. Το 1920 του ανατέθηκε η διεύθυνση του 3ου Γραφείου των Επιχειρήσεων στο γενικό στρατηγείο Μικράς Ασίας υπό τον αρχιστράτηγο Παρασκευόπουλο. Τον Ιούλιο του 1920, στη διάρκεια της επιχείρησης για την κατάληψη της Προύσας, διορίστηκε επιτελάρχης της μεραρχίας Αρχιπελάγους. Μετά την επανάσταση του 1922 ανέλαβε επιτελάρχης του 4ου Σώματος Στρατού του Έβρου και μάλιστα συνετέλεσε στην ταχύτατη οργάνωση και προπαρασκευή του. Από το 1923 αναμείχθηκε στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής (φιλελεύθερος) στον νομό Πρεβέζης. Διετέλεσε υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1932 και το 1945-46 υπουργός Δημοσίων Έργων. Στη συνέχεια έγινε υπουργός Εσωτερικών επί κυβέρνησης Θ. Σοφούλη. Το 1950, επί κυβέρνησης Ν. Πλαστήρα, ήταν υπουργός Δημοσίων Έργων. Το 1954 ήταν μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην 9η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, ως βουλευτής εκπρόσωπος της Αντιπολίτευσης. Στη σύνοδο αυτή υποστήριξε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.